Delingsforretning tyder å skilje ut ein del av ein fast eigedom, der denne får tildelt eige gards- og bruksnummer. I ei slik utskiljing høyrer det med ei oppmåling (kartforretning – sjå eiga tenesteomtale). Det er kommunen som har ansvaret for å halde delingsforretninga. Unntaket er delingsforretning på bruk som ligg under offentleg jordskifte, og som blir behandla av jordskifteretten.

Styraren for delingsforretninga ser til at det blir merka opp nye grenser i marka i samsvar med løyvet frå kommunen. Styraren kan samtykkje i mindre avvik frå det kartet som løyvet knyter seg til. Dette vil kunne vere aktuelt når den nye eigedomsdelen elles ville ha fått ei form som ut frå tilhøva i terrenget er lite tenleg.

Delingsforretning er trinn 2 i ein saksbehandlingsprosess der trinn 1 går ut på at du må søkje kommunen om løyve til å dele eigedommen.

Blant andre desse kan krevje delingsforretning: 

• Grunneigarar
• Den som gjennom ein rettskraftig dom er kjend som eigar til den delen av eigedommen som ein ønskjer å dele frå
• Den som har innløyst festegrunn etter lov om tomtefeste

Det må liggje føre eit løyve til deling frå kommunen.

Kommunestyret fastset storleiken på gebyret.

Kravet (rekvisisjon) om delingsforretning skal setjast fram skriftleg. Rekvisisjonen skal blant anna opplyse om

• kva det er som blir rekvirert (delingsforretning, kartforretning over eigedom eller festegrunn, justering av grenser o.a.) 
• omtale av grensene
• eigar- og festetilhøve
• naboeigedommar